“Dresden’daki ateş fırtına hakkında ne yazmanızı sağladı?” karışık bir kadın, 1986’de George Plimpton ile birlikte George Plimpton’a karıştırdı. Doktor onu düzelttiğinde, “[Kurt Vonnegut’un kitabında] Dresden ateş fırtına bu kadar güzel yapılmış olması için başka birinin denemesi için küçük bir sebep vardı.” Bu anecdote, herkesin gözünde Doktor’un ikinci çizgi durumunu ortaya çıkarıyor ve edebiyatı ve tarihin oyuncu davranışını gösteriyor. Dresden’i daha iyi yapabilseydi, yapardı. p>
Bu yıl, E. L. Doctorow’un romanı Ragtime, 20. yüzyılın başlarında kaleidoskop bir evrime dönüyor, 50 yaşında. Dünya Dünya Savaşı öncesinde Amerika’nın hızlı, s ıvıcı bir romanı, en iyi satıcıydı, Ulusal Kitap Kritik Dönüş Ödülünü kazandı ve Milo Forman ve Terrence McNally tarafından müzikal kazanan Tony tarafından Oscar’a uygulandı. Bu hikaye, Amerikan bayraklarını satan Westchester ailesi (Patriotism 1900’lerin başlarında güvenilir bir duygusu), Yahudi göçmenlerin en a şağı Doğu tarafındaki ailesi ve siyah ragtime piyanisti ve karısı ve genç oğlu olan üç fikir gruplarına uyuyor. Bu karakterler, Harry Houdini, Booker T. Morgan, Franz Ferdinand, Jacob Riis, Emma Goldman, Emilianoo Zapata ile birlikte. Kitap, modern bir ironik gözle toplanmış anahtar olayların bir kopyasıdır ve Forrest Gump’un tarihte bir şekilde çarpma yolu olan fikir karakterleri tarafından birlikte bağlanmış. Doktor geçmişte değerli değildir ve prosesi çizgi açıklama yönünde değildir, ama bazen başkent P prosesi üzerinde yüzüyor. Ölülerin yüzleri, kendi gözyaşlarının ölümünde baskısız mekanizma gibi üzerine yağdıran su akışlarına dönüştü. Uzun zamanı harika bir roman ve daha önemlisi, erişilebilir bir roman. Neden bu kadar az genç insanlar okudu? Şüpheliyim müziğin suçlaması. p>
Aralık 2013’de, lise yapımını izlemek için üçüncü dönemi geçirdim. Bir roman olduğunu fark etmiyordum. Daha az bir yazısal bir kitap var. Okul kağıtlarındaki kapağına baktığımda, benim yanlış anlaşımım paylaşılmış gibi görünüyor, muhabir, bu oyun “Terrence McNally’nin aynı isim kitabına dayandığını iddia ettiği gibi.” Bu yüzden Doktor sadece 10 yıl önce Slaughterhouse 5 yazmadı. Ama okurken, müziğin beni yanlış ettiğini fark ettim. Tahtalarda odaklanmak planın üzerinde. Doktor’un romanında, odaklanma tarihi anında. p>
Bir Mockingbird veya Karamazov Kardeşleri’ni öldürmek için Doktor kitabının ilk yarısını dünya binasına teslim ediyor. Harper Lee’nin kitabında, bu okuyucuları Maycomb, Alabama şehrine ve ilahi izin ve eksikliğin sistemine tanıştırıyor; Dostoevsky’de, bir ailedeki dini ve filozofik farklılıklara. Doctorow’da yeni bir yüzyılın ritmini alacaksınız. Üç tanesinde suç alırsın. p>
Coalhouse en iyi olanı istemiyor. Doğru olanı istiyor. p>
“Amerika, Yüzyıllık’ın güneşinde birlikteydi, bir çeşit, hava çökmeleri, hava çökmeleri, hava gemileri, kayıt makineleri, telefonları ve 25 katı binaları.” Bu, başbaşbaşkanı olduğu zamanlarda “Winslow Homer’ın resimlerini yaptığı zamanlarda, aynı zamanlarda başkanı olduğu zamanlarda, ve “büyük bir kuş taşıyan bir adam, önce de büyük bir kuş taşıdığı zamanlarda aynı halinde bulunduğu zamanlarda. “Rabbit Maranville” ve “Butch Schmidt” gibi adlandırmışlardı. Biriler hâlâ “büyük bir şekilde oluştu” diye bilimsel tartışma vardı Cezaevi olarak “çocuklar soğuktan veya biraz azaplardan ölmüş” ve büyüyen bir adam annesini çok zor düşünmeden çok derin seviyebilir. (Doktor aynı zamanda: “Houdini, Al Jolson’la, en son büyük utansız anne sevgilerinin, on dokuz yüzyıl hareketi, Poe, John Brown, Lincoln ve James McNeill Whistler gibi erkekler gibi davranmıştı.” Bu bir zamandı, bir Alman Yahudi müzik profesörü Texarkana’da büyürken pro bono öğrettiği Scott Joplin’in yeni bir müzik tarzını oluşturmuştu ve orada titulü metaforun geldiği yer. Tıpkı Joplin sinkopatlı metresi gibi, Doktor tarihin sonuçlarını tahmin ediyor. Morgan, Henry Ford, Freud, Houdini, fakat boş alanlara önem veriyor. p>
Ragtime’in ilk yarısı hızlı ve eğlenceli. Babam Robert Peary’nin Kuzey Polu’na katılıyor (eve erken gönderildi). Annenin genç kardeşin in “Amerikan tarihindeki ilk seks tanrıs ı” ile ilişkisi var. Evelyn Nesbit (onu bırakıyor). Ve Houdini evin avlanması sırasında arabasını önünde çarptı (satın almaz). Doktor gösteriyor, notları önemsemeden çalıyor. Müziksel olarak, bu sayfaların düşünceli bağlılığı arka planına azaltılır.
Ironist olduğumuz zaman, Doktor, Coalhouse Walker ile tanıştığımızda bir piyano oynatıcısı olan Coalhouse Walker’ı birden bitirdi. Scott Joplin başlığını alabilir, fakat Doctorow’un romanının başka bir önemli kaynağı var: 16. yüzyıl Hans Kohlhase’in, bir ticaretin, bir Junker soylu tarafından Saxony’da atlarını yakaladıktan sonra adaleti arayan bir ticaretin, onu Martin Luther tarafından mahkum edip tekerlekle kırıldığını sonlandırdı (ve Heinrich von Kleist’in 1810 romanını Michael Kohlhaas, bir klasik Alman ışığı). Diğer romanın geçmişini Coalhouse’u takip etmesi için bırakıyor. Erken modern ayısının adımlarını geri çektiğinde. (Kolhouse, Kohlhase, anladın mı?) Bu daha geleneksel planı, Doktor’un ilk yarıs ı değil, paradoksik olarak müzik zamanının neler takip ettiğini. p>
Gerçek Kohlhase gibi Coalhouse Walker’ın gönderme tarzı (Model T Ford’a modernize edilmiş) küçük bir resmi tarafından alındı (şimdi ırkçı Westchester ateş şefi). Bu olay resmi gözlerinde küçük bir kişi, şakaydan daha az bir soygun. Çoğu zarar patlatılmış ve yenmiş Pantasote topuna sınırlı. Eğer küçük tyrani küçük olsaydı, sonuç bir kez kaybedebilirdi. Bir polis dedi ki, “Kalın Lizzie’ni yola geri iteceğiz ve sen yolda olacaksın.” “Gerçek bir hasar yok. Büt ün şeyleri unut.” Fakat Coalhouse bunu acı çekmeyi reddetti, önce polise tekrar edip potansiyel barışçıların akışına: “Ben ödemesini istiyorum ve özür istiyorum.” En iyisini istemiyor, doğru olanı istiyor. p>
Vandalizilmiş arabasını eve geri götürmek yerine, geril kampanyası için çalışmaya başladı. Kohlhase, Saxon mahkemelerinde adaleti elde edemedi çünkü ona haksızlık eden adam şerefsizdi. Coalhouse Amerika’da adaleti alamaz çünkü ona haksızlık eden adam beyazdı. İkisi de kendi sebeplerine samimi gösteren arkadaş acı çekicileri bulundu, fakat görev hiçbir zaman orijinal kişisel üzüntülerinden uzak gelişmedi. p>
Edward Lawrence Doctorow (1931 2015) 2009 Broadway’in 1996 müziksel “Ragtime” gününün başlangıç gecesi için (gözlük ve kırmızı kravat giydiği) perde ça ğrısı üzerinde. Bu roman ilk 1975 yılında geldi. Janette Pellegrini/Getty Images Burada, Amerikan sivil hakları hareketi ve Avrupa’daki ilk sınıf savaşları arasında düzgün bir karşılaştırma var, fakat Doktor daha derin bir şeye ulaşıyor. O, gizli hareketlerin liderlerine nasıl bir fanatik ve gurur gösterebileceğini izliyor. Kohlhase gibi Kolhouse, mantıksız bir durumda, nedeni için düşüncesiz hayatını feda eder ve arabasını almak için ateş evine geri dönüyor, binayı bombalamak için, dört kişi öldürmek için. Sonra polisleri ve güvenlik korumalarını öldürüyor. Kızılık umudu olmadığından sonra savaş yolunu yandırır. Coalhouse, değişiklik için savaşan insanlar hakkında ne söylüyor? p>
“Adalet duygusu onu soygun ve cinayete yol açtı,” dedi Kleist romanında. Söylediğinde, Martin Luther Kohlhaas’a “çılgın, çılgın ve korkunç bir adam” diyor. Doktor, bunun ardından Booker T. Washington’un Coalhouse’u “çaresiz beyin” olarak kabul ediyor. İki durumda, bu daha ayık sosyal gelişmeler ateş markaları ile neden olarak çağırılıyor. 16. yüzyıl çatışmasını büyük reformatçı Luther, “Junker’ı affetmek için daha iyi yapmaz mısın?” diye soruyor. 20. yüzyıl hikayesinde Booker T. Washington, “bin dürüst ve işkence siyah adam senin gibi birinin zararını geri çeviremez” dedi.
Lisedeki Ragtime üretimin lideri de bu heyecanlığı hissetmiş gibi görünüyor, muhabire, “İlk başt a Coalhouse’u oynamak zordu, çünkü bu kadar şiddetli biriyle tanımayamadım.” Halbuki aktör Coalhouse’u “anlamaya başladı” ve “çok insan” olduğuna karar verdi. Daha geniş sosyal harekete güveniliğe sebep olmadı, kendi gururuna. Lise kağıtlarım Ragtime’i “kanunların altında eşitlik arayan bir Afrika Amerikalı adamı takip eden bir periyodik parça s ı” olarak tanımladı. Ve evet, bunun gibi bir düzine 15 yaşındaki şarkıda sunduğunda okuyabilir, fakat s an ırım Doctorow’un romanının birkaç okuyucu böyle şeyleri görecektir. Müziksel kahramanları ve kötülüklerine pop duygularını yerleştirir ama notları sinkopyalarsanız daha fazlasını duyarsınız. Doktor’un romanı jazzier, daha komik, daha seksi. Peki ya Köt ü Evi 5 değilse? p>